Η Αυτοκρατορία του ΧΡΗΜΑΤΟΣ

"Επιτρέψτε μου να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος γράφει τους νόμους."

Μάγιερ Άμσελ Ρόθτσιλντ (1744-1812), ιδρυτής του Οίκου των Ρόθτσιλντ


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όταν τα χρήματα και ο πλούτος εξουσιάζει την πολιτική, γεωπολιτικές αυτοκρατορίες έχουν γίνει ένα απλό εργαλείο και για την πρόσοψη μιας αυτοκρατορίας που εξουσιάζει  όλους τους άλλους - «Η Αυτοκρατορία του Χρήματος». Αυτή ήταν η περίπτωση από τις πλουτοκρατίες της αυτοκρατορικής Ελλάδας και της Ρώμης, μετά την κατάργηση των «tally sticks» ως χωρίς χρέος χρήματα στην Αγγλία, η σκόπιμη χρήση των πλαστών τραπεζογραμματίων από τους  Άγγλους για να υπονομεύσουν τις οφειλές μορφές «scrip» ή χάρτινο χρήμα που εκδίδεται από τους αποίκους στην Αμερική, η δημιουργία της Τράπεζας της Αγγλίας και της χρηματοδότησης του πολέμου του βασιλιά Γεωργίου κατά των αποίκων από την  τραπεζική αυτοκρατορία του Ρόθτσιλντ. Και σήμερα  η Goldman Sachs εξουσιάζει - όχι η Ευρώπη και όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Η αυτοκρατορία του χρήματος θα μας κάνουν να πιστέψουμε ότι τα εθνικά κράτη έχουν από καιρό ξεπεραστεί και όλα είναι υπέρ των «Ενώσεων» όλων των ειδών, όχι μόνο η «Ευρωπαϊκή Ένωση», αλλά η κάποτε ελεύθερη ένωση των κρατών μετατράπηκε σε «Ηνωμένες Πολιτείες »- τώρα τίποτα, αλλά ένα στρατιωτικό και αστυνομικό κράτος που υπηρετούν την αυτοκρατορία. Από την άλλη πλευρά, κάθε έθνος ή ένωση των εθνών που επιδιώκει να είναι ή να γίνει ξανά μια αυτοκρατορική πολιτική εξουσία γίνεται αμέσως στόχος την αυτοκρατορία του χρήματος - όχι για το σκοπό της πολιτικής, αλλά της, δηλαδή της νομισματικής και πολιτικής υποταγής της «ελευθέρωσης» οικονομικά για χάρη της αυτοκρατορίας του χρήματος. Εξ ου και η πρόσφατη απελευθέρωση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος τόσο στην Κίνα και τη Ρωσία. Η αυτοκρατορία του χρήματος είναι αυτό που ο Γερμανός φιλόσοφος Ερνστ Γιούνγκερ θα αποκαλoύσε το «Λεβιάθαν». Πολιτικά και στρατιωτικές-τεχνολογικές αυτοκρατορίες είναι απλώς τιμητικά «Τιτάνες» της - δημιουργίες του Ενός Θεού που λατρεύει – το χρήμα.

Όπως και με άλλες θρησκείες, μαζί με την θρησκεία του χρήματος - που ο Μαρξ αποκαλούσε «το μονοθεϊσμό του χρήματος» - πηγαίνει μια μυθολογία. Η αυτοκρατορία του χρήματος, ωστόσο, βασίζεται σε ένα θρησκευτικό μύθο που διαφέρει από εκείνη των άλλων θρησκειών σε μια πιο θεμελιώδη σχέση. Γιατί; Γιατί δεν τολμούν να λένε ακόμη και το όνομά του ώστε να μη αναγνωρίζεται ως ο μνημειώδες μύθος που είναι. Η απόκρυψη αυτού του μύθου είναι επομένως πραγματικά μια «συνωμοσία» κατά την έννοια ρίζα της λέξης - μόνο για τους ηγεμόνες της αυτοκρατορίας των χρημάτων αναγνωρίζουν αυτό ως μύθο. Η αλήθεια που κρύβει «αναπνέουν μαζί» είναι (con-spirare) πίσω από τις κλειστές πόρτες των αιθουσών των τραπεζιτών  και τις αόρατες  χρηματικές καβάλες.

 Μνημειακή ΜΥΘΟΣ

Τι είναι λοιπόν αυτός ο μνημειώδες μύθος - ένας μύθος που στηρίζει το σύνολο της Αυτοκρατορίας του Χρήματος. Ο μύθος είναι μια μυθική πεποίθηση - μια πεποίθηση που είναι τόσο πανταχού παρούσα και τόσο βαθιά ριζωμένη στο μυαλό των οικονομολόγων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα σε όλα τα χρώματα που ποτέ δεν έχει διατυπωθεί ακόμη εντελώς, αλλά μόνο υπό αμφισβήτηση. Είναι η αδιαμφισβήτητη πεποίθηση ότι η δημόσια δαπάνη των κυβερνήσεων εξαρτάται σε οποιαδήποτε φορολογία ή δανεισμό από ιδιωτικές τράπεζες. Με αυτή την πεποίθηση σταθερά στη θέση της, και να ικανοποιήσει τις ολοένα αυξανόμενες υποχρεώσεις τους  χρέους, οι κυβερνήσεις είτε πρέπει να φορολογήσουν περισσότερο,  να δανείζονται περισσότερο, και / ή να επιβάλουν δρακόντειες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για τους ανθρώπους. Για πρώτη φορά στο έλεος της πυγμής του χρέους της όλο και πιο κυβερνητικής φορολογίας ή / και όλο και πιο βάναυσες περικοπές των δημοσίων δαπανών που απαιτούνται απλώς για να επιστρέψει τους τόκους του συσσωρευμένου χρέους στην αυτοκρατορία του χρήματος.

Για τους Κυρίους της Αυτοκρατορίας του  Χρήματος ζητούν πίσω τα χρήματά τους - ακόμα κι αν οι ίδιοι έχουν χάσει μέσα από την απληστία τους να χορηγούν δάνεια σε ιδιώτες και τα έθνη που έχουν ανάγκη, επειδή δεν μπορούν πλέον να «ζουν μέσα στα μέσα τους». Αυτή είναι το νέο, νέο-φεουδαρχικό πρόσωπο του καπιταλισμού - οι Άρχοντες απαιτούν την δεκάτη τους του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος των εθνών - και να εξασφαλίσει το να το παίρνουν γιατί είναι χτισμένο πάνω στην κινούμενη άμμο των χρημάτων του δανείου. Μπορούν να το πράξουν μέσω του ενός μεγάλου ψέματος - που είναι απαραίτητο για την υποστήριξη της βασικής μυθικής πεποίθησης  η οποία εξαρτάται η Αυτοκρατορία. Αυτό είναι το ψέμα - πιστεύεται επίσης και μεταδίδεται από τον Τύπο, τα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα όλων των ειδών - ότι ο μόνος τρόπος για τη μείωση του «εθνικού χρέους» μιας χώρας είναι μέσω μαζικών περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και τα εισοδήματα, τις συντάξεις των ανθρώπων, των δημόσιων υπηρεσιών, παροχές κλπ.

Κάνοντας ΛΕΦΤΑ από το ΤΙΠΟΤΑ

Από που, μπορεί κανείς να ρωτήσει ,τα χρήματα του δανείου που τόσο απλόχερα προσφέρονται  σε ιδιώτες ή επιχειρήσεις από τις τράπεζες - ή αλλιώς αναγκαστικά επιβάλλονται σε ολόκληρα έθνη – προέρχονται εξ’αρχής; Εδώ έγκειται ακόμη  ένας αδιαμφισβήτητος  μύθος του οποίου κρυμμένο μυστικό και η αλήθεια είναι γνωστή μόνο στους λίγους - το 1% εξουσιάζει  την Αυτοκρατορία του Χρήματος. Ως απλή δουλοπάροικοι ή σκλάβοι μας οδήγησε να πιστεύουμε ότι οι τράπεζες δανείζουν χρήματα που εμείς, ως αποταμιευτές, με κατάθεση τους. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι τράπεζες δημιουργούν κυριολεκτικά αρκετά χρήματα από το τίποτα - απλώς και μόνο με την πληκτρολόγηση κάθε εντολής  που θέλετε στο ηλεκτρονικό λογαριασμό υπολογιστικά του πιστούχου. Όταν πληκτρολογείτε ωστόσο, ο αριθμός αυτός υπολογίζεται ως χρήματα που ανήκουν στην τράπεζα - η τράπεζα που επιτρέπει με τη σειρά του να απαιτήσει οι δανειζόμενοι να καταβάλουν το ποσό των χρημάτων στην τράπεζα από τις αποδοχές τους και τις αποταμιεύσεις τους, και ότι μαζί με ένα ωραίο κομμάτι των τόκων επιπλέον. Η ίδια η τράπεζα δεν κάνει τίποτα για να κερδίσει χρήματα, εκτός από το να φτιάχνει χρήματα από το τίποτα - ως φανταστικά χρήματα του δανείου για το οποίο στη συνέχεια απαιτεί σκληροδουλεμένα χρήματα από τον οφειλέτη.

Τι εάν θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε τον προσωπικό σας υπολογιστή για το ψηφιακό κλειδί σε οποιοδήποτε σχήμα που ήθελαν στους λογαριασμούς του υπολογιστή τους άλλοι ανθρώποι ως «δάνειο» - και στη συνέχεια να ζητήσουν να  αποπληρώσουν αυτά τα χρήματα με τόκο - παρόλο που το ίδιο το χρήμα δημιουργήθηκε από το τίποτα - μόνο μέσω λίγων πινελιών σε ένα πληκτρολόγιο; Αν αυτό ακούγεται σαν μια πονηρή απάτη, τότε είναι να απορεί κανείς ότι η αυτοκρατορία του χρήματος δεν θέλει να ξέρει ότι αυτό είναι ακριβώς το πώς ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί.

Για όταν παίρνετε ένα δάνειο από ιδιωτική τράπεζα αυτό που πραγματικά κάνουν είναι να δίνεται η άδεια να δημιουργήσει η τράπεζα τα ίδια χρήματα που δανείζεσαι από το τίποτα, μετά την οποία θα διεκδικήσουν στη συνέχεια ως δικά τους και απαιτούν να το δώσει πίσω σε αυτούς – με τόκο!

Για να προσθέσει την αλάτι στην πληγή - αν τα δάνεια από ιδιωτικές τράπεζες που χρησιμοποιούν για να «κάνουν τα χρήματα από το τίποτα» αποδειχθούν ότι ήταν πολύ επικίνδυνα, τότε οι κυβερνήσεις δαπανούν δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια ακόμη ευρώ από τα χρήματα μας να διασώσουν τις τράπεζες  αυτές. Οι τράπεζες από την άλλη πλευρά, αρχίζουν να συσσωρεύουν τα χρήματά τους - πλέον δεν χορηγούν δάνεια σε ιδιώτες, μικρές επιχειρήσεις ή ακόμη ο ένας στον άλλο, αλλά την αυξάνει τις χρεώσεις των τραπεζών και των επιτοκίων και αρνείται τις υποθήκες.

Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο το δημόσιο χρέος τόσο πολλών χωρών τα εθνικά χρέη  είναι τόσο υψηλά είναι επειδή πολύ καιρό πριν παραδόθηκαν τουλάχιστον ένα βασικό εθνικό δικαίωμα σε διεθνείς τραπεζίτες. Αυτό είναι το κυρίαρχο δικαίωμα του έθνους για την άμεση δημιουργία και έκδοση του δικού της δημόσια δημιουργημένου χρήματος του αντί:

(1) του δανεισμού των χρημάτων από ιδιωτικούς τραπεζίτες, και

(2) δεν χρησιμοποιούν το δημόσιο χρήμα μόνο για να αποπληρώσει το ολοένα κλιμακούμενων τόκων για το χρέος μας προς αυτούς - αλλά και δαπανούν τρισεκατομμύρια για να σώσουν τις μεγάλες τράπεζες!

Ένας άλλος λόγος είναι ότι περισσότερο από το 90% του συνόλου της προσφοράς χρήματος των εθνών δεν δημιουργείται ως χαρτονομίσματα ή νομίσματα, αλλά υπάρχει με τη μορφή των ηλεκτρονικών ή ψηφιακών χρημάτων δημιουργήθηκαν και ανήκουν σ τις τράπεζες ως «χρέος». Οι μεγάλες τράπεζες ως εκ τούτου χειρίζονται μια παντοδύναμη «δαμόκλειο σπάθη» πάνω από τις κυβερνήσεις. Για τις τράπεζες αυτές ήταν να καταρρεύσουν  τόσο σχεδόν το σύνολο της προσφοράς χρήματος των εθνών. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο οι τράπεζες θεωρούνται «πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν». Θα καταρρεύσουν και αν όλα τα χρέη προς αυτούς είχαν εξοφληθεί σε μία κίνηση - για τα οικονομικά τους «περιουσιακά στοιχεία» αποτελούνται από τίποτα παρά χρέη.

Η κρυμμένη αλήθεια

Πίσω από τους μύθους και μεγάλα ψέματα στα οποία οι μεγάλες τράπεζες εξαρτώνται όμως είναι μία βασικά κρυμμένη αλήθεια - αυτό που κανείς στην αυτοκρατορία μέσων ενημέρωσης που ελέγχονται ή πολιτική και οικονομική συζήτηση έχει γνώση ή δεν θα τολμούσε να μιλήσει.

Αυτή η κρυμμένη αλήθεια είναι ότι αν και οι δύο ιδιωτικές τράπεζες και να «δημιουργούν τα χρήματα από το τίποτα», στη συνέχεια, έτσι θα μπορούσε, επίσης, τα κράτη και οι κυβερνήσεις - όχι ως χρέος προς τις ιδιωτικές τράπεζες, αλλά και το δημόσιο χρήμα που δαπανάται δημιουργούνταν  προς όφελος του λαού και όχι στους τραπεζίτες, δηλαδή προς όφελος του 99% και όχι το 1% »που κυβερνούν την αυτοκρατορία του χρήματος.

Για να αποκρούσει και να αντιμετωπίσει αυτή την αλήθεια ακόμα ένα μεγάλο ψέμα διαδίδεται και ένας ακόμη μύθος αποδέχεται ως πραγματικότητα. Αυτός είναι ο μύθος που η δημιουργία δημόσιων χρημάτων θα οδηγούσε σε «υπερπληθωρισμό». Ωστόσο, αν τα ταμεία της κυβέρνησης θα μπορούσαν άμεσα να εκδώσουν και να δημιουργήσουν την προσφορά χρήματος των εθνών άμεσα, θα μπορούσαν επίσης να αποφασίζεται πόσα χρήματα να κάνουν την ένεση στην οικονομία κατά τη διάρκεια συγκεκριμένης περιόδου, προκειμένου να αποφευχθεί ο πληθωρισμός.

Το καθήκον των κυβερνήσεων, τότε μόνο θα πρέπει να αποφασίσουν προς τι ότι τα χρήματα που δαπανώνται για οτιδήποτε παρά ξεπληρώνοντας  τεράστιες ποσότητες του χρέους και των τόκων σε ιδιωτικές τράπεζες - που είναι ό, τι πόσο δημόσιο χρήμα που δαπανείται σήμερα. Έτσι, οι χώρες θα είναι σε καλύτερη θέση ανεξαρτήτως σημασίας πόσα χρήματα έχουν εκδοθεί. Ο μύθος του «υπερπληθωρισμού» προέκυψε από το παράδειγμα της Γερμανίας, που σκοπίμως επιβαρύνονταν από τις Συμμαχικές δυνάμεις - στην πραγματικότητα, η αυτοκρατορία του χρήματος - με παράλυση του χρέους και της αποκατάστασης πληρωμών μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.


«Η Συνθήκη των Βερσαλλιών είχε επιβάλει σύνθλιψη πληρωμών αποζημιώσεων για το γερμανικό λαό, οι οποίοι αναμένονταν να καλύψουν τα έξοδα του πολέμου για όλους τους συμμετέχοντες -. Δαπάνες συνολικά τρεις φορές της αξίας όλων των ακινήτων στη χώρα" –Έλεν Μπράουν. Ήταν ακριβώς επειδή τότε η πτώχευση της Γερμανίας δεν πλήρωσε το χρέος της προς τις Συμμαχικές δυνάμεις και δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία να εκδώσει άμεσα το δημόσιο χρήμα που έφυγε από το γερμανικό μάρκο, ανοικτή σε χρηματοοικονομική κερδοσκοπία - ο πραγματικός λόγος για τον υπερπληθωρισμό. Έλεν Μπράουν: ".... ήταν το ιδιόκτητο Ράιχσμπανκ, όχι η γερμανική κυβέρνηση, που είχε την άντληση νέου νομίσματος στην οικονομία. Όπως και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ... που λειτουργούσε για ίδιον όφελος. Το τί οδήγησε κατά τη διάρκεια του πολέμου στο πληθωρισμό σε υπερπληθωρισμό ήταν η κερδοσκοπία από ξένους επενδυτές, οι οποίοι θα πωλούν το μάρκο φτηνά, στοιχηματίζοντας στη μείωση της αξίας. Στη συσκευή χειραγώγησης γνωστή και ως σύντομη πώληση, οι κερδοσκόποι δανείζονται κάτι που δεν τους ανήκει και να τον πουλήσουν, τότε την "καλύπτουν" από την αγορά πίσω στη χαμηλότερη τιμή. Η κερδοσκοπία στον γερμανικό μάρκο κατέστη δυνατή επειδή η Ραιχσμπανκ έκανε τεράστια ποσά συναλλάγματος που διατίθονταν  για δανεισμό, τα μάρκα που έχουν δημιουργηθεί με λογιστικές εγγραφές στα βιβλία της τράπεζας και πρόσφερε σε ένα  κερδοφόρο τόκο. Όταν η Ραιχσμπανκ δεν μπορούσε να συμβαδίσει με την ακόρεστη ζήτηση για τα μάρκα, άλλες ιδιωτικές τράπεζες είχαν τη δυνατότητα να τα δημιουργήσουν από το τίποτα και να τους  τα δανείσουν με επιτόκιο επιπλέον. "Ως αποτέλεσμα,« Οι άνθρωποι να ζουν σε καλύβες και να λιμοκτονούν. Κάτι παρόμοιο δεν είχε συμβεί ποτέ πριν - την ολοκληρωτική καταστροφή του εθνικού νομίσματος, αφανίζοντας αποταμιεύσεις των ανθρώπων, τις επιχειρήσεις τους, και την οικονομία γενικότερα. Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, στο τέλος της δεκαετίας η παγκόσμια  κατάθλιψη χτύπησε. Η Γερμανία δεν  είχε άλλη επιλογή παρά να υποκύψει στη δουλεία του χρέους στους διεθνείς δανειστές. "

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Οποιοσδήποτε δεν χρειάζεται να λάβει τα επιχειρήματα του παρόντος άρθρου μόνο ως απόδειξη του τι ισχυρίζεται ότι είναι μνημειακός μύθος και μεγάλα ψέματα που υποστηρίζουν ότι η υπερθέρμανση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που εγώ αποκαλώ «Η αυτοκρατορία του χρήματος» - ένα σύστημα που επιτρέπει σε μια μειοψηφία των τραπεζιτών να αποφανθεί η πολιτική των εθνών και των πολιτικών αυτοκρατορίες και να «κάνουν τα χρήματα από το τίποτα», μέσω του χρέους. Αντ 'αυτού αρκεί να λάβει σοβαρά υπόψη τις αυτές  σπάνιες εξομολογήσεις που έχουν προέλθει από τους τραπεζίτες τους ίδιους - με την πλήρη αναγνώριση του γεγονότος ότι: «Οι λίγοι, που κατανοούν το σύστημα είτε θα είναι τόσο ενδιαφέροντες για τα κέρδη της ή να είναι τόσο εξαρτημένη από ότι ευνοεί δεν θα υπάρξει καμία αντίδραση από αυτή την κλάση, ενώ από την άλλη πλευρά, το μεγάλο σώμα των ανθρώπων, διανοητικά ανίκανοι να κατανοήσουν το τεράστιο πλεονέκτημα ότι το κεφάλαιο προέρχεται από το σύστημα, θα φέρει βάρη, χωρίς καταγγελία, και ίσως χωρίς καν να υποψιάζεται ότι το σύστημα είναι επιζήμια για τα συμφέροντά τους. "

Οι Ρόθτσιλντ αδελφοί του Λονδίνου γραπτώς στους συνεργάτες στη Νέα Υόρκη, 1863

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ των τραπεζιτών

"Η τράπεζα έχων όφελος των τόκων επί όλων των χρημάτων, που δημιουργεί από το τίποτα."

Γουίλιαμ Πάτερσον, διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας

«Φοβάμαι ότι ο απλός πολίτης δεν θα ήθελε να πει ότι οι τράπεζες μπορούν να δημιουργήσουν και να κάνουν τα χρήματα. Και αυτοί που ελέγχουν την πίστωση ενός έθνους κατευθύνουν την πολιτική των κυβερνήσεων και κρατήστε στο κοίλο του χεριού τους το πεπρωμένο των ανθρώπων. "

Ρεγκιναλντ ΜακΚέννα, ως πρόεδρος της Μίντλαντ Μπανκ, αντιμετωπίζοντας τους μετόχους το 1924

 "Το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα κατασκευάζει χρήματα από το τίποτα. Η διαδικασία είναι ίσως το πιο εκπληκτικό κομμάτι του ταχυδακτυλουργικού κόλπου που εφευρέθηκε ποτέ. "

«Οι τραπεζίτες κατέχουν τον κόσμο. Πάρτε το μακριά από αυτούς, αλλά αφήστε τους την εξουσία να δημιουργήσουν τα χρήματα και να ελεγχουν τα χρήματα, και θα δημιουργήσει αυτά τα χρήματα αμέσως και πάλι. Πάρτε αυτή την εξουσία μακριά από τους τραπεζίτες και όλες οι μεγάλες περιουσίες, θα εξαφανιστούν, και ότι θα έπρεπε να εξαφανιστούν αυτοί και τότε θα είναι πιο ευτυχισμένος και καλύτερος ο κόσμος για να ζήσουμε σε αυτόν ... Αλλά αν θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε σκλάβοι του τραπεζίτη και να πληρώσουν το κόστος της δική σας υποδούλωσης, τότε αφήστε τους τραπεζίτες να συνεχίσουν να δημιουργούν χρήματα και να ελέγχουν τις πιστώσεις. "

Ιωσιά Στάμπ, διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας κατά τη διάρκεια μιας άτυπης συζήτηση ς σε περίπου 150 ιστορία, οικονομική, κοινωνική και καθηγητές της επιστήμης στα τέλη της δεκαετίας του 1920 στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

«Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει τα χρήματα. Το έχουν κάνει για πολύ καιρό, αλλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, και δεν το παραδέχονται. Πολύ λίγοι το έκαναν. Θα το βρείτε σε όλα τα είδη των εγγράφων, οικονομικά εγχειρίδια, κλπ. Αλλά στα χρόνια που μεσολάβησαν, και πρέπει να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς για αυτά τα πράγματα, υπήρξε μια ανάπτυξη της σκέψης, μέχρι σήμερα, πολύ αμφιβάλλω αν θα πάρεις πολλούς εξέχοντες τραπεζίτες να προσπαθούν να αρνηθούν ότι οι τράπεζες τα δημιουργούν. "

H.W. Γουάιτ, Πρόεδρος της εν λόγω τράπεζας της Νέας Ζηλανδίας, Νέας Ζηλανδίας Νομισματική Επιτροπή, 1955

«Οι τράπεζες δανείζουν με τη δημιουργία πίστωσης. Δημιουργούν τα μέσα πληρωμής από το τίποτα. "

Ράλφ Μ. Χώτρυ, πρώην γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομικών

"Οι εμπορικές τράπεζες δημιουργούν χρήματα βιβλιάριου επιταγών κάθε φορά που χορηγούν ένα δάνειο, απλά με την προσθήκη νέων δολαρίων από καταθέσεις στους λογαριασμούς προς τα βιβλία τους σε αντάλλαγμα για IOU ενός οφειλέτη."

Η Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης

"Αυτό είναι μια εντυπωσιακή σκέψη. Είμαστε πλήρως ανεξάρτητοι από τις εμπορικές τράπεζες. Κάποιος πρέπει να δανειστεί κάθε δολάριο που έχουμε σε κυκλοφορία, μετρητά ή πιστωτική κάρτα. Εάν οι τράπεζες δημιουργούν άφθονα συνθετικά χρήματα, είμαστε ευήμεροι: Αν όχι, θα λιμοκτονήσουμε. Είμαστε, απολύτως, χωρίς ένα μόνιμο σύστημα τα χρήματα. Όταν κάποιος παίρνει μια πλήρη κατανόηση της εικόνας, ο τραγικός παραλογισμός της απελπιστικής θέσης μας είναι σχεδόν απίστευτο, αλλά είναι εκεί. Είναι το πιο σημαντικό θέμα ευφυή άτομα μπορούν να διερευνήσουν και να σκεφθούν. Είναι τόσο σημαντικό το γεγονός ότι σήμερα ο πολιτισμός μας μπορεί να καταρρεύσει, αν δεν γίνεται ευρέως αντιληπτό, και τα ελαττώματα να διορθωθούν πολύ σύντομα. "

Ρόμπερτ Χεμπφιλ, Διευθυντής Πιστωτικών της Federal Reserve Bank, Ατλάντα, Γεωργία

Πάτμαν Κογκρέσσου: "Πώς βρήκες τα χρήματα για να αγοράσεις τίτλους του Δημοσίου αξίας 2  δις δολαρίων το 1933?"

Κυβερνήτης Έκλες: "Εμείς το δημιουργήσαμε."Πάτμαν: «Από τί;"

Έκλες: «Από το δικαίωμα να εκδώσουμε πιστωτικό χρήμα."

Πάτμαν: "Και δεν υπάρχει τίποτα πίσω από αυτό, υπάρχει, εκτός από την αναγνώριση της κυβέρνησής μας;"

Έκλες: "Αυτό το σύστημα είναι τα χρήματά μας. Αν δεν υπήρχαν χρέη στο χρηματικό σύστημα μας, δεν θα υπήρχαν καθόλου χρήματα. "

Διάλογος σημειώθηκε κατά τις ακροάσεις της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Τραπεζικών και Νομίσματος, 30 Σεπτεμβρίου 1941. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας αποκαλούνται «Διοικητές.» Ο Έκλες ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Διοικητικού Συμβουλίου κατά τη χρονιά.

Υπάρχει εναλλακτική λύση;

Είναι μια εναλλακτική λύση στην εξουσία της «Wall Street» και του συνόλου της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του χρήματος. Ναι υπάρχει - αλλά μόνο αν είναι εκτεθειμένοι οι αδιαμφισβήτητοι μύθοι και τα μεγάλα ψέματα που το στηρίζουν. Μόνο τότε μπορεί να επιτευχθεί ο βασικός στόχος της επανάστασης των ανθρώπων να οριστεί δηλαδή να επιβεβαιωθεί εκ νέου και εκ νέου να θεσπιστεί το κυριαρχικό δικαίωμα όλων των εθνών και των κρατών (συμπεριλαμβανομένων των πολιτειών των ΗΠΑ) να εκδώσει το δικό τους κοινό δημιουργημένο χρήμα  χωρίς δανεισμό από ιδιωτικές τράπεζες και προς όφελος του λαού και όχι των τραπεζιτών. Ο θεσμός του δημοσίου χρήματος και τη δημιουργία δημόσιων τραπεζών μέσω της «Λαϊκής Τράπεζας» - κοινόχρηστα, περιφερειακά, πολιτειακά  και εθνικά, πρέπει να είναι ο βασικός στόχος του «Occupy κίνημα ή κινήματα αντίστασης στο «debtocracy» όπως αυτά στην Ελλάδα και την Ισπανία. Για την επίτευξη αυτού του στόχου πολλές ή όλες από τις παρακάτω βήματα θα είναι απαραίτητα, αν και όχι απαραίτητα με τη σειρά που παρατίθενται:

· Οργάνωση των Συμβουλίων των ντόπιων σε διάφορες περιοχές, και επιχειρήσεις της πόλης.

· Δημιουργία Εθνικής Λαϊκής πολιτοφυλακής για να συλλάβει όλους τους πολιτικούς μαριονέτες  που υπηρετούν την αυτοκρατορία του χρήματος και τη ποινική δίωξη των τραπεζιτών για την αντιμετώπιση σε δόλια στοιχεία του χρέους και των παραγώγων του.

· Εκλογή νέας Εθνικής Λαϊκής Συνέλευσης από αυτά τα Συμβούλια.

· Δημιουργία νέων Λαικών Νομισμάτων σε διάφορες περιφέρειες και τους δήμους.

· Δημιουργία ενός ενιαίου νέου εθνικού νομίσματος του Λαού να ενώσει αυτά τα τοπικά νομίσματα.

· Συγκέντρωση της δημιουργίας  χρήματος και η προσφορά χρήματος στα χέρια των Εθνικών Λαικών τραπεζών.

· Απόρριψη όλων των λεγόμενων «πακέτων διάσωσης» από τις διεθνείς τράπεζες όπως η ΕΚΤ και το ΔΝΤ - το οποίο επιβάλλει απλώς ακόμη περισσότερο το χρέος των εθνών - αλλά μόνο για τη διάσωση των τραπεζών.

· Αθέτησης όλων των υπάρχοντων «εθνικών χρεών», προς τις  διεθνείς τράπεζες.

· Ακύρωση όλων των προγραμμάτων ιδιωτικοποίησης και «μέτρων λιτότητας» - αντί να χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα για να βοηθήσει τους ανθρώπους και να αποκαταστήσει την οικονομία.

· Αναγκαστική πρόληψη όλων των εκροών κεφαλαίων από τη χώρα.

· Προώθηση της συνεργασίας »μεταξύ των εθνικιστικών και των εμπορικών συμφωνιών με άλλα κράτη, έθνη και λαούς που έχουν κερδίσει πίσω την εξουσία και την κυριαρχία από τις διεθνείς τράπεζες.

· Άρση των του δολαρίου και του ευρώ, δηλαδή καλώντας τον ελληνικό λαό για την αποκατάσταση της δραχμής, ο γερμανικός λαός για να αποκαταστήσει το γερμανικό μάρκο - και ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών να επαναφέρει ένα ισοδύναμο του Greenback (το πρώτο χαρτονόμισμα που εκδόθηκε ως δημοσίως δημιουργημένο χρήμα)